پایدار سازی گود به روش انکراژ

پایدار سازی گود به روش انکراژ

پایدار سازی گود به روش انکراژ

پایدار سازی گود به روش انکراژ یکی از روش های بسیار موثر در پایدارسازی گودهای عمیق می باشد. انکراژ با نام های میل مهار و دوخت به پشت نیز شناخته می شود. مراحل اجرایی این روش تا حدودی شبیه روش نیلینگ می باشد، با این تفاوت که در روش انکراژ میل مهارها پیش تنیده می شوند. در واقع در روش انکراژ دو لایه مقاوم و فعال خاک پیش از حرکت توده فعال به همدیگر دوخت داده می شوند.
این نکته را باید قابل ذکر گفت که به دلیل نیاز به نیروی متخصص و تجهیزات به کار رفته پیچیده تر در روش انکراژ هزینه های اجرای این روش نسبت به نیلینگ بیشتر می باشد، ولی می توان با ترکیب روش نیلینگ و انکراژ، متناسب با نوع خاک و ارتفاع گودبرداری هزینه های طرح را کم کرد.

تفاوت انکراژ با نیلینگ

روش اجرای پایدار سازی گود به روش انکراژ مشابهت های فراوانی نسبت به روش نیلینگ دارد ولی تفاوت اصلی در اعمال نیروی پس تنیدگی برای المان تسلیح می باشد. گام های اجرایی این روش مشابه روش میخکوبی و شامل خاکبرداری مقطعی، حفاری گمانه ها، نصب میلگرد تسلیح، تزریق دوغاب سیمان (در بخشی از طول گمانه)، بتن پاشی و نصب صفحه سر نیل و مهره می باشد. پس از گذشت مدت زمان مناسب جهت عمل آوری دوغاب سیمان، با نصب پایه جک، جک کششی و نیروسنج، نیروی پس تنیدگی تا مقدار مورد نظر طراحی به میلگرد تسلیح و دوغاب اطراف آن اعمال می گردد.
روش انکراژ

مراحل اجرای انکراژ

اجری روش انکراژ در چند مرحله صورت می گیرد: در مرحله اول یک دیوار نگهبان اجرا می شود. در مرحله دوم خاکبرداری تا تراز نصب اولین ردیف انکرها انجام می شود. در مرحله سوم حفاری گمانه جهت اجرای انکر انجام می گردد. در مرحله چهارم تزریق و در مرحله پنجم پس از گیرش دوغاب عملیات کشش و خاکبرداری و اجرای پوشش بتنی را انجام می دهند.
در این روش امکان اجرای پوشش دائمی نیز در صورت لزوم وجود دارد. این پوشش ها نیز می تواند از نوع بتن پاششی، بتن پیش ساخته، بتن درجا ریز و سایر انواع تکنولوژی های جدیدتر برای اجرای پوشش طرح دار و سازگار با محیط می باشد. در روش انکراژ انواع روش های تزریق جهت تامین مقاومت قسمت گیردار نیز وجود دارد.

نحوه کارکرد انکراژ

از میل مهارها به عنوان المان های مسلح کننده خاک در مواردی که انتظار جابجایی و تغییر شکل های جانبی در دیواره گود وجود دارد استفاده می کنند. به عبارت دیگر به کار بردن میل مهارها باعث می گردد که جابجایی های کمتری در خاک دیواره های گود و سازه های مجاور گود ایجاد شود.
سیستم نیلینگ و عملکرد رفتاری آن با توجه به حالت غیر فعال این سیستم و نوع جابجایی و تغییر شکل های جانبی در خاک برای نگهداری توده خاک بوده، در حالی که بعضی از مواقع حتی تغییر شکل های کوچک جانبی نیز برای ساختمان یا تاسیسات مجاور گود خطرناک می باشد. بنابراین استفاده از سیستم هایی که بالقوه فعال هستند مثل روش میل مهار، برای اینگونه مواقع مناسب می باشند.

اجزای اصلی در روش انکراژ (مهار)

1. استرند:

کابل تنیده شده از چند رشته مفتول فولادی بوده و این مفتول های فولادی دارای مقاومت بالا (حدود ۱۸۶۰ مگاپاسکال) می باشند .میتوان به جای استرند از فولاد نیز استفاده کرد که در این حالت نیرو یپیش تنیدگی قابل اعمال با توجه به مقاومت پایین تر فولاد نسبت به انکر یه مهار کمتر می باشد. استفاده از استرند یا فولاد را با توجه به شرایط ویژه تعیین می کنند.

2. فاصله نگهدار:

برای دسته کردن چند رشته استرند در یک مهار و ثابت نگهداشتن آنها نسبت به یکدیگر و رعایت حداقل فاصله مجاز بین رشته های استرند از فاصله نگهدار ها استفاده می کنند.

3. شلنگ های تزریق:

زمانی استفاده می شود که اطمینان از پر شدن گمانه با دوغاب در حین تزریق گمانه حاصل شود که از یک یا چند شلنگ با طولی حداقل برابر با طول مهار استفاده می کنند.
پایدار سازی گود به روش انکراژ

4. پکر :

برای تزریق تحت فشار از پکر استفاده می کنند. دوخت های پکر باید به گونه ای باشد که تحمل فشارهای تزریق را داشته باشد. آب بندی ابتدا و انتهای پکر باید به گونه مناسبی انجام شود تا در هنگام پرکردن پکر توسط دوغاب و یا تزریق تحت فشارِ طول گیردار مهار، شاهد نشت نباشیم.

5. غلاف استرند :

به منظور جلوگیری از چسبیدن و درگیر شدن استرندها به دوغاب و اطمینان از عدم انتقال نیروی مهار به خاک در طول آزاد، استرند در طول آزاد مهار در داخل غلاف نگهداشته میشوند.

6. سر انکر:

سر انکر یک استوانه دارای چند سوراخ مخروطی شکل در قاعده آن بوده که به منظور انتقال نیروی کششی مهار از استرند بر روی مهار در سر گمانه آن را نصب می کنند.

7. گوه:

قطعات فولادی مخروطی شکل تو خالی که در اطراف هر رشته استرند در داخل سوراخ سر انکر و به منظور قفل کردن استرند هستند استفاده می شود.  باید به این نکته توجه داشت که در صورت استفاده از میلگرد به جای استرند در انکر به بعضی از اجزای فوق نیازی نمی باشد.

انواع انکراژ

انواع مختلفی از مهاری‌ها توسط پیمانکاران گوناگون به وجود آمده که از تاندون‌های مختلف، روش‌های حفاری، شیوه کنترل تزریق مختلف و سیستم‌های محافظت خوردگی متفاوت استفاده کرده اند. انتخاب مهار و روش نصب آن برای کاربرد های خاص عموماً بستگی به خاک زیرین، شرایط آب زیرزمینی، محدودیت‌های محل و تجهیزات موجود بستگی دارد. انواع مختلف مهار به صورت زیر می باشد:
•    زمین‌مهار با استوانه مستقیم با تزریق بدون فشار (Straight shaft gravity-grouted)
•    مهاری‌ها با تزریق تحت فشار(Straight shaft pressure-grouted)
•    روش پس تزریق(Post-grouted)
•    مهارهای ته پهن شده (Underreamed)
پایدار سازی گود به روش انکراژ

مزایای روش انکراژ

از سری مزایایی که روش انکراژ دارد می توان به موارد زیر اشاره کرد:
  1. نیاز به فضای کاری کم (بدون استفاده از قالب و…)
  2. توانایی تحمل نیروهای افقی نسبتا زیاد بدون افزایش قابل توجه در ضخامت دیوار
  3. حذف نگهدارنده های موقت در صورت لزوم
  4. کاهش حجم عملیات حفاری و گمانه زنی روی دیواره گود
  5. کنترل تغییر شکل های جانبی دیواره گود نسبت به روش های مشابه مانند نیلینگ

معایب روش انکراژ

  1. نیاز به ابزار و تجهیزات پیشرفته می باشد.
  2. عدم کارایی در خاک های مساله دار (حفرات زیر زمینی،چاه،انبار و…).
  3. به دلیل ضرورت اجرای عملیات به صورت مرحله به مرحله، زمان زیادی نیاز است که البته این امر ممکن است در پروژه های بزرگ مطرح نبوده و بلکه بر عکس ممکن است زمان کلی اجرای کار نیز، به ویژه با مدیریت صحیح، حتی کاهش یابد.
  4. هزینه اجرای عملیات به دلیل تکنولوژی پیشرفته تر، در مقایسه با روش¬های ساده تر بیشتر می باشد، ولی در پروژه های بزرگ و در احجام زیاد ممکن است این موضوع مطرح نبوده و حتی کاهش یابد.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۰۱/۲۴